Vrijdag 4 oktober 2013.
Het weer zag er wisselvallig uit Het was niet koud. De rit naar naar een afgelegen plaats in Friesland ging vlot. Snelweg, provinciale wegen, polderweggetjes, dorpsstraatjes, een boerenwegje naar een boerderij-met-kampeerwei aan een brede sloot. De boerin was een joviale Friezin en ze had heel wat te vertellen.
Het was al donker toen iedereen zijn tent had staan en wist welk essentieel uitrustingsstuk hij vergeten had mee te nemen of te controleren. Na koken en eten nog even zitten en praten. Boven ons een sterrenhemel zoals we die thuis niet hebben: de melkweg duidelijk te zien, Grote Beer, Kleine Beer, Noorderkroon, Cassiopeia, Perseus. Toen kwamen er wolken en we gingen vroeg slapen.
Zaterdag 5 oktober 2013.We werden gewekt door enorme troepen overvliegende ganzen. Mist lag over de velden. Om half tien hield Bram een briefing en even later peddelden we een sprookje in.
Het Grutte Gaastmar was betoverd door nevel en ochtendlicht. De mist trok op en het sprookje was uit. In helder licht doorkruisten we een aantal Friese namen. Grutte Gaastmar, Sanmar, Koarte Fliet, Sanige Gruns, Grons, Flakke Brekken. Jaaa, we zijn in Fryslan.
Aan de overkant van het Aldegaester Brekken hielden we een koffiepauze. Daarna de watertjes in het noorden verkennen. Twee meertjes over en dan moest er een sloot richting Westhem zijn. We vonden hem niet, ook niet na gemodder in een rietland. Terug naar het Aldegaester Brekken en recht op Oudega af.
In het dorp werd een slootje verkend, maar ” Daor mot je tig keir je boot ut”, zei een Fries die aan het klooien was met zijn bootje. Een gangbaarder sloot richting Heeg dus. Aan de Idzegeaster Poel zochten we weer vergeefs naar een doorgang naar de Skutepoel. Kan dat eigenwijze landschap zich niet aan de kaart houden? Verder maar naar Heeg.
In Heeg werd het druk. Er was en zeilfestijn aan de gang, tientallen zeilers kwamen over het wijde Hegermeer op ons af. Het was nog even een eind kaartlezen en peddelen, maar ineens draaiden we een sloot in die recht naar de kampeerboer voerde. De douches waren heerlijk, we kookten ons potje en het was donker voor we er erg in hadden.
Zondag 6 oktober 2013.De ochtend begon vrijwel zonder mist of nevel. Blauwe lucht met wat bewolking. Maria had al een hele ochtendwandeling gemaakt toen de rest opstond. weer rustig ontbijten en klaarmaken en half tien waren we op weg naar Workum. Dat is een prachtig oud Fries stadje, ook vanaf het water te bekijken en het is groter dan je zou denken. Het begon zelfs druk te worden op het water en we lagen met twee motorboten in de sluis.
Na de sluis een rustig kanaal, dat ineens spectaculair uitmondde in het IJsselmeer. Geen wind, stralende zon, heldere horizon, je hart gaat open. Witte zeilen tot aan de horizon, en een spiegelglad water. Rechts in het zuiden lag Hindelopen mooi te liggen en dan koers je daar in een roes naar toe.
Het was zondag, dus we richtten ons op de kerk. Spoedig konden we een strandje onderscheiden, en toen we daar vlakbij waren wees een behulpzame hindeloper ons een nog mooier strandje. We zouden deze local vaker zien. Kajaks aan land, maar waar zijn de tochtgenoten? Ach, zijn die de haven ingevaren, ja, dat is volgens de regels.
Het moet een potsierlijke vertoning geweest zijn, mannen in kajakkostuum met peddels en knapzak over de schouder die zingend over de dijk wandelden op zoek naar medemalloten. Het duurde even voor we weer bij elkaar waren en we babbelden even met een havenmeester. Nee, er is vandaag geen sluiswachter, je moet maar overdragen ofzo. Eerst op een terras koffie en appeltaart.
Antoon is een doorzetter. Hij legde zich er niet bij neer dat de sluis niet bediend werd. Van de havenmeester begreep hij dat je de sluis maar zelf maar moet openen als je erdoor wil, dus dat ging hij doen.
Maar we mochten niet meteen op weg. Twee mensen renden hard de krib af om iets uit het water te sjorren. Een oude man met hengel, buiten bewustzijn. Hij had een minuut of zo onder water gelegen. Op de basaltkeien legden we hem neer in min of meer stabiele zijligging, Brams zwemvest onder zijn hoofd. Een mevrouw belde 112, wij riepen Harriet erbij. Er kwamen meer mensen, een Hindeloper mevrouw zei meteen: oh, dat is meneer B..stra, ja, hij doet dat bijna elke week. Gelukkig kwam hij weer bij kennis, de ambulance kwam ook en wij konden gaan.
We konden verder. Antoon bediende de sluis, we schutten en voeren het stadje door en uit. De man die we eerder tegenkwamen ( Hindelopen is maar klein) vergezelde ons een tijdje en praatte honderduit. Hij ging door naar Stavoren en wij linksaf richting Koudum. Het was een lange sloot, met boerderijen en aanlegplaatsen en redelijk veel motorbootjes. Na Koudum werd het water breder en breder, en tenslotte lag een grote watervlakte voor ons.
Daar was de Fluessen. Heel veel Fluessen. En daar vaar je overheen en je weet niet hoever je bent en hoever het nog is. Je vaart maar, er is water onder je en blauwe lucht boven je en een verre horizont rechts en een minder verre rietrand links en dat blijft zo een tijd. Soms lijkt het of je door een plas stroop peddelt. Eindelijk herken je iets en dan ben je al vlakbij Gaastmeer.
En dan begint het hele circus van afbreken, inpakken opladen en naar huis rijden.
En thuis wacht een uitnodiging voor een veertiendaagse trektocht rond het Schotse eiland Mull.
http://afstandmeten.nl/index.php?id=1191431
