Na 22 jaar kajakken ontdekte ik dat ik al die tijd een schitterend Nederlands kajakwater had gemist: de Overijsselse Vecht! Een aantal Jasonners was vrijdag al gearriveerd en had een verkennend tochtje gemaakt, voor ze de tent indoken op de mooie natuurcamping Hutopia de Roos. Anja en ik sloten zaterdagmorgen aan en even na tienen stapten we met 12 in de kajak. Even koppen tellen toen iedereen zat, hé het zijn er maar 11?!? O ja, nummer 12, de instigator van dit alles kon niet mee vanwege 
. Toch nog bedankt voor het goeie idee!
De eerste stop was een sluisje. Leuk bordje met ‘zelfbedieningssluis’, ze hadden alleen vergeten erbij te zetten dat dat na 1 oktober niet meer gold. Na het sjouwen vonden we een lekker beschut plekje.
Een van ons besloot het vandaag rustig aan te doen en keerde terug naar de camping. En toen waren er nog maar 10…
Lekker peddelen, wind in de rug, zonnetje erbij, good company en na een hele tijd varen alweer een heerlijk beschut plekje voor de broodnodige rust en brandstofaanvulling.
Wat wil je nog meer? Nou, eh, bijvoorbeeld Hardenberg verkennen. Maarrrrrr, een paar van ons vonden het 2km vóór Hardenberg welletjes, we moesten het hele stuk weer terug en nu tégen de wind in. Uiteindelijk was er één onverschrokken vaarder die de eer van de hele groep hooghield, naar Hardenberg racete, het natuurcentrum aldaar bezocht en op verzoek ook nog naar de supermarkt ging om pinda’s te kopen. Dus toen waren er nog maar 9….
Gelukkig haalde Sjoerd ons bij de sluis weer in en kwamen we met zijn 10-en weer bij de Roos. De gezamenlijk gekookte maaltijd ging erin als PASTA.
De laatste wolken trokken weg, het werd windstil en onder volle maan hebben we nog lang zitten nagenieten. Volgend jaar weer graag!
Cecile