“Wat ijs is voor de schaatser, is hoogwater voor mij.” Arie Slotboom triggert me met deze uitspraak als ik met hem meevaar door Meinerswijk dat toegankelijk is geworden door het hoge water. En als Arie daar nog aan toevoegt dat hij in deze tijd van hoogwater het liefst elke dag op het water zit – en dat voor mijn gevoel ook lijkt te zijn – wil ik meer weten van deze fervente kajakker die helemaal in de ban is van het hoge water.
Een kleine twee weken later spreken we af in het clubhuis. Hoewel het water is gedaald tot 12 meter (bij Lobith), is het nog steeds een magisch uitzicht op de kop van de haven. Ik tref Arie uitkijkend over de stromingen en zich hardop afvragend of de dappere roeiers die tegen de stroom in varen richting de Pleijbrug nu veel harder gaan dan de kajakkers. Samen staan we gefascineerd te kijken. Want ja, het hoge water raakt ook mij. Al is het ‘maar’ doordat de uiterwaarden zijn omgetoverd tot enorme, gevarieerde watermassa’s.
Arie lacht als ik hem zijn prachtige quote voorleg en vraag wat juist het hoge water nu dat gevoel losmaakt. “Eigenlijk is het heel simpel”, begint hij. “Het vaargebied wordt ineens vele malen groter. Je vaart ineens door gebieden waar je anders alleen wandelt of fietst of zelfs niet eens kan komen. Neem nu bijvoorbeeld hier rond de Haven. Nu zie je dat het groen en het bruggetje van het Bakenhof gebied weer zichtbaar wordt. Maar tot vorige week reikte het water tot aan de dijk. Of neem Meinerswijk. Deze winter voor mij een vast vaarrondje. Zo mooi. Maar een gebied waar je alleen zo in kunt varen als het water van de Rijn bij Lobith boven de 14 meter reikt.”
Unieke stromingen en dynamiek
Ik kan niet anders beamen dat het rondje Meinerswijk dat we eerder maakten inderdaad een unieke ervaring was. Waar ik een heel ander landschap zag, bevers spotten en zelfs een auto die was gestrand in het hoge water. Daar waar je normaal kunt rijden.”
Toch vraag ik me af wat het nog meer is dat Arie juist bij hoog water het liefst iedere dag in zijn kajak zit. “Ik houd van de dynamiek van water en stromingen. En juist nu met hoogwater ontstaat op alle rivieren die dynamiek. Rond de vaargeul maar ook daarbuiten. De kribben lopen onder zodat er ineens ook verschillende stroomversnellingen ontstaan. Maar ook bomen komen onder water te staan die bijvoorbeeld een hele sterke aantrekkingskracht hebben. Zo heb ik wel eens ervaren dat als je te kort om een boom heen vaart en de stroming je kajak ‘oppakt’, je naar de boom wordt getrokken en je zo ook kunt omslaan.
Maar ook bijvoorbeeld bij de bruggetjes of andere ‘obstakels’ die zijn ondergelopen. Ze zorgen allemaal voor ineens een verandering van stroming. De een wat intenser dan de ander. Ik houd daar zo van. Zo mooi om te zien. En je ziet ook dat de binnenvaart daar ook last van kan hebben.
Zo was ik een keer met Kees aan het varen en er kwam ons een binnenvaartschip ter hoogte van de Pleijbrug achterop varen stroomopwaarts. En niet veel later zagen we hem vastliggen op de kop van de IJssel omdat hij de bocht blijkbaar te krap had genomen. Voor ons een spectaculair moment om te zien.”
Arie glundert van oor tot oor als hij over de hoogwater belevenissen vertelt. Bij het zien van mijn vertwijfelende blik en ook het horen van mijn toch wel lichte stresservaring bij die eerste keer de haven weer in traverseren bij die 14 meter waterstand, inclusief windkracht 4-5, doet hij er een schepje bovenop. “Ja, die wind is een extra uitdaging. Zo mooi joh. En juist bij windkracht 6-7. Maar daarom ook goed om dan niet alleen het water op te gaan. Daarom vind ik het juist leuk om met clubgenoten die nog niet eerder bij hoog water hebben gevaren op pad te gaan. Het is zo’n unieke gelegenheid. Je kunt zoveel leren in de verschillende stromingen. Waarbij het nu niet om afstanden gaat maar juist het water beleven. Het zijn zulke mooie omstandigheden om voor de deur een verscheidenheid aan stromingen te voelen en hoe jouw boot daarop reageert. En lukt het niet? Doe het nog een keer.”
Watermassa’s XL
“En deze hoogwaterperiode is extra uniek omdat het ook nog eens zo lang aanhoudt. Ik heb deze winter dan ook al heel veel ‘voor de deur’ gevaren, wat ook nooit verveelt. Een keer naar Rhenen, naar Wageningen, naar Dieren, naar Zutphen. En weet je, dan denk je dat we hier rond de Rijn een hoop water voor de deur hebben, maar bij het tochtje Zutphen wist ik niet wat ik zag. En vooral voorbij Dieren. Dan zie je een watermassa XL. Helaas hadden wij toen geen tijd om door de uiterwaarden daar te ‘struinen’. Maar het zicht op en in die watermassa zijn, is al een beleving op zich.”
“Het varen is voor mij sowieso al een rustgevende bezigheid maar juist in deze hoog-water-omstandigheden geniet ik optimaal. Natuurlijk, het nadeel is dat dit hoge water zich vooral in de winter voordoet. Maar met de juiste kleding en voorbereiding is het prima te doen. En is het ook vooral een kwestie van doen. Dus als je wilt, steek vooral je vinger op. Ik ga wel mee!”
Dus zit ook ik niet veel later in mijn Whisky om me samen met Arie – en nog wat spontaan aangehaakte clubgenoten – een weg te banen tegen de stroom richting Looveer. Verkennen we de ‘mangroves’, trotseren we enkele stroomversnellinkjes, beleven we diverse stromingen. En voel ik meer en meer wat Arie bedoelt, doordat we allemaal in de ban van het hoge water vooral ‘Zijn’.
Auteur: Carla Verhaaf
Dit artikel is ook verschenen in het Baken van februari 2024.
Wil je ook een verhaal kwijt op onze website of in het Baken? Stuur dan een mail aan de redactie van KV Jason.